Gelijk op Weg

In Nederland krijgt een deel van op straat levende dak- en thuisloze mensen hulp omdat zij een ggz-indicatie hebben. Een ander deel van de op straat levende mensen heeft echter geen ggz indicatie en zij vallen hierdoor buiten de boot voor hulp. Zij worden namelijk als zelfredzaam gezien. Zij zijn in de praktijk echter helemaal niet zo zelfredzaam en hierdoor ook niet tot re-integratie in de samenleving in staat.

Deze groep blijkt vast te lopen op gebrek aan praktische begeleiding waaronder ook vaak schuldenproblematiek, ook hebben zij geen toegang tot instanties zoals een zorgverzekering en uitkering en raken zij in de knel bij het zoeken naar huisvesting. Een vicieuze cirkel. Met schade voor deze mensen, maar ook de maatschappij tot gevolg. Deze vergeten groep is de doelgroep waar ik mij op richt.

De groep bestaat ten dele uit ex-gedetineerden die nergens terecht kunnen en ten dele uit mensen die door andere redenen dak- en thuisloos zijn geworden.

Het reguliere circuit heeft zoals aangegeven geen mogelijkheden deze groep te helpen omdat er geen regelingen zijn voor dit “grijze” circuit. Er is echter wel de mogelijkheid via de zorgverzekeringswet (WMO) subsidie te krijgen voor begeleiding. Dit is echter nog niet officieel vorm gegeven in een traject. Tevens, een andere belangrijk element, is er via de grotere woningcorporaties niet voldoende huisvesting om dit ook te laten slagen. Dit zou met behulp van commerciële partijen met hart voor deze doelgroep wel kunnen. En zo is via een combinatie van subsidie zorgverzekeringswet (WMO) voor begeleiding en huisvesting via commerciële partijen een oplossing mogelijk.

Wel begeleiding in de organisatie van basisbehoeften en wel tijdelijke huisvesting zijn de tussenstap die een deel van de doelgroep gelijk op weg kunnen helpen om daarna door te stromen naar een volwaardige thuissituatie met een eigen woning en een gezonde financiële situatie.